Levensverhaal voor Wendelien

Wendelien wilde altijd al haar levensverhaal op papier wilde hebben. Haar buurvrouw Elly kwam bij mij met het voorstel en ik maakte voor de 80e verjaardag van Wendelien een levensverhaaltijdschrift.

Samen met een aantal andere buren gaf Elly haar dit als cadeau op het feest. Haar drie kinderen vonden het zo’n goed idee dat ze voorstelden ook een bijdrage te leveren. Daarmee kon het project worden uitgebreid van één naar twee interviewsessies. Het eindresultaat werd een levensverhaaltijdschrift dat in tienvoud aan de kleinkinderen kon worden gegeven.

Ik belde Wendelien op en zei “Ik ben uw cadeau”. Wendelien was enorm er enorm blij mee, dat zei ze ook toen we bij haar aan de eettafel zaten en begonnen. Tijdens de twee interviews vertelde ze over haar kindertijd voor en tijdens de oorlog, over het opgroeien na de oorlog, haar tijd in het buitenland, haar opleiding tot verpleegkundige en haar huwelijk, kinderen en kleinkinderen.

Omdat het een tijdschrift voor de kleinkinderen zou worden, paste ik de tekst in overleg met Wendelien aan op de gemiddelde leeftijd, 9 jaar. Dat betekende soms wat meer uitleg en soms weglaten van details. Ik maakte met de door de man en kinderen van Wendelien opgestuurde foto’s een mooi magazine. Met hoofdstukken in plaats van artikelen. Het bleek een heel geschikte manier te zijn om levensverhalen vast te leggen.