(Niet) goed in gym

Laatst mocht ik zeven personal trainers interviewen, voor de website van de sportschool waar ik lid van ben. Een aantal ervan kende ik al als sportinstructeur bij een circuitje of buikspierkwartier. Ik vroeg ze onder andere of ze vroeger goed waren in gym. En inderdaad; dat waren ze. Die antwoorden, gecombineerd met de geur van de gymzaal en de wandrekken waar ze de groepsfoto in maakten, flitsten me terug in de tijd dat ik zelf op school zat.

Ik was niet goed in gym. Ik was bang voor water en voor de bal, struikelde met steken in de zij de coopertest uit en werd altijd als laatste gekozen. Ik begrijp trouwens van mijn dochters dat ze op de basisschool nog steeds dat verschrikkelijke systeem gebruiken; dat twee kinderen om beurten hun teamleden kiezen. “Nee, wij hadden vorige keer al Hanneke, nu moeten jullie haar, wij willen wel winnen!” Toegegeven, dit kan geen letterlijk citaat zijn, maar zo kwam het over.

Geen sporttype

Ik was helemaal geen sporttype, in tegenstelling tot deze personal trainers die als hobby’s allemaal diverse sporten opnoemen. Ik zat niet op een teamsport, niet op turnen, niet op paardrijden. Alleen op ballet, maar dat was een kunstvorm, geen sport. Toen ik in de spiegel het verschil in lenigheid en uithoudingsvermogen zag tussen mij en de meisjes die wel meerdere keren per week trainden, hield ik dat ook voor gezien. Maar ik heb mezelf overwonnen, ik ben over grenzen gegaan, ik heb mijn realistische doelen gehaald, zoals de personal trainers dat noemen.

Overwonnen

Een van mijn betere herinneringen aan de middelbare school betreft de gymles waarin ik een salto over de kast toch kon. Aangemoedigd door gymleraar Ed, die wel in mij geloofde. Een andere goede herinnering is overigens aan die keer in mijn examenjaar dat de klas democratisch besloot klassikaal over de bok te gaan springen. In mijn ogen; in een rijtje staan wachten om vervolgens voor de hele klas af te gaan. Ik ging terug naar de kleedkamer, kleedde me weer om en ging naar huis; de enige keer dat ik spijbelde. Tijdens mijn studententijd heb ik mezelf geleerd onder water te zwemmen en heb ik een duikclinic gevolgd. Toen ik veertig werd, heb ik alsnog leren paardrijden en afgelopen zomer rengaloppeerde ik langs de Vlielandse kustlijn. Een paar jaar geleden begon ik bij de sportschool en nu kom ik daar elke week voor cardio, workout en buikspierkwartiertje.

Op die gezellige sportschool dus, met die aardige maar gedreven instructeurs die vroeger zo goed waren in gym. Die mij vroeger niet hadden gekozen en nu tegenover me zaten voor een interview. Aan mij de taak om hun woorden op papier te zetten. Waarom je hen als personal trainer zou willen hebben. Misschien wel omdat ze je net als gymleraar Ed toch die kast over krijgen.

Als iets mij speciaal opvalt, schrijf ik er een blog over. Schrijven is wat ik het liefst doe. Ik probeer bij elke opdracht de juiste toon te treffen. Vaak krijg ik terug dat een Levensverhaal echt klinkt als de persoon over wie het gaat.