Waarom ik Halloween boycot

Waarom ik halloween boycot

Bij de carnavalsviering op school dacht ik het weer: met Halloween moeten we heel snel weer ophouden! Al jaren nemen we in Nederland Amerikaanse gebruiken over, maar er zijn grenzen.

Dood en verderf

Toen ik op een avond eind oktober nietsvermoedend de voordeur opende voor drie buurkinderen, waande ik mij even in een Hollywoodfilm in de herfst. Behalve dan dat ze niet “trick-or-treat” riepen, maar: “je snoep of je leven” wat dan wel goed Nederlands is, maar nog kwaadaardiger. Ze waren alle drie gemaskerd of geschminkt rond het thema Dood en Verderf. Zelf stond ik met een mond vol tanden. “Ik heb echt niets in huis,” zei ik naar waarheid en dacht er achteraan: “en zelfs als ik snoep in huis had, zou ik het niet geven, want ik vind dit een vreselijk stompzinnige en naargeestige traditie waar ik niet aan wens mee te doen. Kom op 11 november maar terug met een lantaarn en een leuk liedje”. Tegen die tijd waren de kinderen natuurlijk al op weg naar de volgende argeloze buurvrouw.

Sint Maarten

Een paar weken daarna toen onze kinderen met zelfgeknutselde lampjes stonden te zingen van “de koeien hebben staarten” en “geef me een pepermunnetje” keek ik vergenoegd toe. Dat is een feest waar we wat aan hebben! Toegegeven: het verkrijgen van veel en tandbedervend snoep is de belangrijkste drijfveer. En de heilige met zijn halve mantel is ver te zoeken, maar er wordt tenminste gezongen en de achterliggende gedachte is een stuk positiever.

Kinderen

Nee, dan Halloween met z’n skeletpakken en z’n De Schreeuw-maskers. Iedere ouder moet dat natuurlijk zelf weten, maar ik vind de dood en gegriezel geen thema’s voor kleine kinderen. Ik heb er ook al een keer een brief aan gewijd aan een tijdschrift voor (basisschool)ouders, waarin traktatietips stonden rond dit feest. Een cake gesneden in de vorm van een doodskist met een kruis van dropveter. Een afgehakte vinger van marsepein met aardbeiensaus. Ja, gezellig, ik ga meteen aan de slag!

Skeletten

Dus verschenen bij de carnavalsviering laatst op school weer die skeletten en horrormaskers. Omdat kinderen die pakken toch al in huis hebben. Ze stonden tussen de elfjes en Mega Mindy’s van de kleuterklassen. Wat mij betreft zeggen we zo snel mogelijk goodbye tegen die hele Halloween-onzin en sturen we het terug naar het land van herkomst!

Soms ben ik ergens enthousiast over, dan schrijf ik er een blogrecensie over. Maar bij de meeste projecten die ik doe, laat ik mijn mening achterwege. Als ik een Levensverhaal van iemand schrijf bijvoorbeeld, of ik maak een Boekportret voor iemand die in het zonnetje staat. Want de persoon die ik interview staat altijd centraal.