Twaalf bijzondere portretten
Vanochtend had ik het laatste interview in een serie van twaalf voor De Stad Amersfoort, in het kader van de kunstmanifestatie Bijzondere Portretten. Daarmee komt een rondtocht langs twaalf totaal verschillende, maar allemaal heel bijzondere mensen met prachtige verhalen ten einde. Een tocht die begon op 16 december en eindigde op 21 juni. In de afgelopen twee seizoenen heb ik in zeven huiskamers gezeten, in een café, een buurthuis, een school, een kantoor en een atelier. Ik heb gesproken met zes vrouwen en zes mannen. Gemiddeld zijn ze 54 jaar oud, precies de leeftijd van de laatste die ik sprak. De jongste was 12 en de oudste 79.
In elkaar grijpen
Het mooiste vond ik het om te merken hoe verhalen in elkaar grepen. Hoe lastig het soms is om Turkse en Marokkaanse jongeren te bereiken kwam in twee verhalen terug en ook weer uit het verhaal van een Turkse jongen. Vier vrouwen vertelden hoe ze steun ervaren van een hogere macht. Twee mannen vertelden over de bijzondere band met hun broers. Drie mensen vertelden hoe ze uit diepe ellende omhoog zijn gekrabbeld en hoe ze blij worden van kleine dingen. Er waren drie vrouwen bij die geen kinderen hebben, maar alle drie wel een bijzondere band met kinderen. De zes ouders vertelden allemaal hoe hun leven invloed heeft gehad op de opvoeding en hun band met de kinderen. Vier mensen vertelden welke rol muziek speelt. Vijf verhalen werden aangevuld door een tweede persoon, die het verhaal meer diepte kon geven.
Stof
Bij sommige verhalen kon ik wel drie portretten vullen, bij een paar verhalen had ik precies genoeg stof voor 900 woorden. Eén gesprek vlotte helemaal niet, bij een ander gesprek moest ik mezelf na twee en een half uur losrukken. Ik heb bij de gesprekken van alles te zien gekregen: youtubefilmpjes, singletjes, mozaïekwerk, schilderijen, een brailletypmachine en oude foto’s.
Dankbaar
Ik ben diep dankbaar voor het in mij gestelde vertrouwen van Anneke, Annemarie, Anton, Bep, Chaaib, Cor, Gerd, Marianne, Noa, Ulus, Vera en Wouter. En voor Krijnie Beyen, die het vertrouwen had om me bij dit project te betrekken.
Sinds 2011 heb ik van interviewen en schrijven mijn werk gemaakt. Soms schrijf ik daar een blog over. Als je graag wil dat ik andere mensen interview, bijvoorbeeld een dierbare die in het zonnetje staat, kijk dan op de pagina over Boekportret. Maar ik kan ook een persoon interviewen over diens eigen Levensverhaal.
Hanneke Kiel-de Raadt
Ik ben schrijver, interviewer en verhalen-op-papier-zetter. Na een studie Nederlands in Groningen heb ik verschillende functies vervuld, totdat ik uitkwam bij wat ik het liefste doe: Persoonlijke verhalen van mensen optekenen. Inmiddels heb ik al meer dan 40 boeken en magazines voor particulieren en bedrijven mogen publiceren.
Herinneringen kunnen ingrijpend, meeslepend of intiem zijn, maar ze zijn hoe dan ook onvergetelijk. Door je verhaal op papier vast te leggen, heb je zelf in de hand hoe je als persoon herinnerd wil worden. Ook in een zakelijke omgeving zijn verhalen het perfecte middel om je relaties te bereiken en te boeien.
