Papier is geduldig

OK, ik geef het toe: ik hou van papier. Ik hou van boeken, ik lees graag teksten op papier en ik heb een ouderwetse agenda. Laatst zat ik in een overleg en aan het eind prikten we de volgende bijeenkomst. Een dertiger die erbij zat reageerde op mijn papieren agenda: “Goh, wat bijzonder dat jij nog een agenda hebt!” Tussen de regels door hoorde ik: “Wat een fossiel ben jij,” maar dat is natuurlijk mijn lezing.

Een klein niet-representatief onderzoekje onder mijn Facebookvrienden leert dat van de 30 respondenten de helft een papieren agenda verkiest, 33 procent een digitaal systeem heeft en 17 procent beide gebruikt. Maar deze steekproef kent weinig dertigers en jonger…

Te Doen-lijstje en agenda

Ik houd ervan dingen voor me te zien, dat de week twee blaadjes naast elkaar zijn, met linksboven maandag en het weekend rechtsonder. En ik vind het een prettig idee dat ik altijd bij die informatie kan, ook als mijn telefoon op is. Of in het water gevallen. Een enkele afspraak die ik dreig te vergeten, omdat die in het weekend is, bijvoorbeeld, zet ik dan wel in mijn telefoon, voor de notificatie.

Deze tijd

Ik maak met mijn bedrijf bijzondere boeken en magazines. “Is dat nog wel van deze tijd, op papier?” vroeg iemand me ooit. Jazeker, juist in deze tijd waarin iedereen duizenden foto’s digitaal heeft, is een levensverhaal met een selectie uit die foto’s juist heel waardevol. Of een Vriendenboek dat je kan doorbladeren. Ik heb nog niet meegemaakt dat iemand liever een digitale versie wilde.

Printen

Ik print mijn teksten altijd uit voor de laatste tekstcontrole. Dan zie je net wat meer dubbele spaties, dar in plaats van daar, en in plaats van een, en meer van dat soort typo’s die op scherm geen rood snorretje krijgen. Zinnen die toch niet blijken te lopen, zie ik sneller op papier dan op scherm. In deze tijd van duurzaamheid gebruik ik daarvoor de achterkanten van papier waarop ik al een keer geprint heb, of ik verklein de marges en print dubbelzijdig.

Systeemkaarten

Ik heb nu zelfs een papieren systeem ingesteld om mijn projecten bij te houden. Ik had al mailboxen van elke lopende opdracht, ik laat e-mails die ik nog moet beantwoorden altijd in mijn inbox staan, ik hield een Excel systeem bij met de leads die ik nog moest opvolgen; en toch verloor ik het overzicht. En dus heb ik nu het systeemkaartendoosje uit mijn studententijd letterlijk afgestoft en weer in gebruik genomen. Daarin bewaarde ik toen de fiches (ook al zo’n fossiel woord) met aantekeningen uit de literatuurstudie die ik deed. Ik heb er nu per opdracht een kaartje in gemaakt en tabjes voor: Leads, Offerte, Lopend en Afgerond. Zodat ik ze geregeld fysiek kan doorbladeren om te kijken waar een actiepunt op het Te Doen-lijstje moet komen. Daarmee is mijn afstand tot de dertigers waarschijnlijk nog meer vergroot, maar daar heb ik maling aan!

Als iets mij speciaal opvalt, schrijf ik er een blog over. Schrijven is wat ik het liefst doe. Ik probeer bij elke opdracht de juiste toon te treffen. Vaak krijg ik terug dat een Levensverhaal echt klinkt als de persoon over wie het gaat.