Over mijn naam

Tijdens een Levensverhalenschrijfweekend op Schiermonnikoog was één van de opdrachten: Schrijf een stukje over je naam. Dit schreef ik toen:

Hanneke

“Hanneke, zo heet ik. Alleen Hanneke. Niet Johanna nogwat nogwat, maar gewoon Hanneke. Ik geloof omdat mijn moeder in die tijd een Hanneke kende en ze dat een mooie naam vond. Misschien ook een beetje omdat zij zelf Johanna heet, als vernoeming. Ik vond het altijd jammer dat ik bij ‘roepnaam’ en bij ‘doopnamen voluit’ op een formulier altijd alleen Hanneke kon invullen. (Initialen: H.) Onze dochters hebben dan ook twee lange voornamen en een roepnaam die van de eerste is afgeleid. Ik vond het nooit zo’n mooie naam, het is echt een voornaam uit mijn tijd, op de basisschool kom ik nooit een kind tegen dat Hanneke heet, wel moeders.

Bijnamen

Vroeger vond ik het vreselijk als er Han van werd gemaakt, nu vind ik het fijn als mijn buurvrouw Ellen me zo noemt, alsof ik met haar in een miniclubje zit, met El. Er was een tijd dat ik Hannes heette, op zomerkamp. Dat gaf zo’n zelfde gevoel van bij een groepje horen. Het had ook iets stoers, wat toen bij me paste. Ik begon mijn eigen persoon te worden, begin van de puberteit, me los te maken van ons gezin en mijn zus en daar paste die naam goed bij. Jaren later, in het projectkoor waar ik mijn man ontmoette, werd het Hannah, met een H aan het eind. Zo noemen mijn schoonzus en een andere vriendin, die bij dat clubje hoorden, mij nog steeds. Het paste bij de vrouw die ik in die tijd begon te worden.

Bij een clubje horen, daar heb ik nu minder behoefte aan, hoewel dat in dat schrijfweekend wel even zo voelde. Maar nu sta ik daar in als Hanneke, want zo heet ik.”

Meertens Instituut

Ik zocht thuis mijn naam op in de voornamenbank van het Meertens Instituut, om te kijken of mijn vermoeden klopt dat er op dit moment bijna geen Hannekes meer worden geboren. Inderdaad. In mijn geboortejaar waren de 61 andere Hannekes en ik in opkomst. De naam piekte in 1980 naar 210 Hannekes en nam daarna weer af. Zij worden dit jaar 35. Er zijn nog meer namen die zo’n soort piek laten zien, zoals Jeroen, Richard, Ronald, Saskia en Patrick. Misschien dat de namen die nu in opkomst zijn, zoals Sterre, Lune, Sem, Sam, Jip en Roos over een paar decennia wel zo’n zelfde piek laten zien.

Heel bepalend, je voornaam. Hij zegt veel van je ouders en de tijd waarin je geboren werd maar is ook bepalend voor jezelf.

“Taal is zeg maar echt mijn ding” zei Paulien Cornelisse en dat geldt ook voor mij. Het is de reden dat ik Nederlands ben gaan studeren, het maakt dat ik daar extra op let. Soms wijd ik er een blog aan. Ben je zelf niet zo goed in schrijven, maar heb je wel veel te vertellen? Misschien kan ik je helpen.