Nieuwe gezinsvormen

Nieuwe gezinsvormen

Na twee gesprekken met grondleggers was het  weer tijd voor twee gesprekken met keuzemakers. Allebei verhalen die gaan over verlaten van een traditionele gezinsvorm en kiezen voor een nieuwe gezinsvorm.

Community

In Utrecht spreek ik af met Sabrina Leidelmeijer. Zij nam op 26-jarige leeftijd, nu 7 jaar geleden, een belangrijke maar moeilijke beslissing. Ze verliet de Jehova’s Getuigen gemeenschap waarin ze was opgegroeid en verloor daarmee ook het contact met haar vader, haar jongste broertje en de rest van haar familie. Het gemis van een community heeft ze opgevangen door couchsurfen. Daarbij verblijf je in het buitenland bij mensen die bij het netwerk zijn aangesloten en je ontvangt zelf ook gasten in een logeerkamer. Zonder dat daar een betaling tegenover staat.

Gastvrijheid

“Ik heb geleerd te reageren en acteren vanuit mijn gevoel en daar krijg ik energie van. Deze keuze heb ik gemaakt voor mijn eigen gevoel, ondanks de consequenties. Couchsurfing heeft me heel veel gebracht, heel veel bijzondere vriendschappen ook, die niet beperkt zijn door geaardheid of geloof. Dat is heel bijzonder. Diezelfde gastvrijheid en vriendelijkheid die je in het geloof vond, is gelukkig niet alleen beperkt tot de Jehova’s Getuigen, zoals mij altijd verteld was. Die vind je echt overal ter wereld.”

Thomashuis

De volgende dag kan ik voor het eerst lopend naar een interviewafspraak: bij mij om de hoek staat het Thomashuis, een groot pand op de hoek van een druk kruispunt in mijn dorp. Hubert en Thea Boers zijn daar de ‘zorgondernemers’. Zij staan aan het hoofd van een huisgezin met acht verstandelijk beperkte huisgenoten. Een team van begeleiders, dat zij zelf samenstellen, ondersteunt ze in de dagelijkse gang van zaken. Maar voor Hubert en Thea is hun woonomgeving ook hun werkomgeving.

Samen leven

“We willen mensen graag de dingen laten doen die ze kunnen, die ze mooi vinden, waar ze plezier aan beleven. Op die manier proberen we de huisgenoten mee te nemen in het dorp hier. Daarnaast vinden we het belangrijk dat ze leven in een schoon huis en dat ze hun troep leren opruimen. Kortom dat je in een huis woont waar je met elkaar samen leeft en waar je elkaar ziet staan. Maar waarin je ook elkaar ziet staan in de samenleving. Dat de mensen in het dorp ook onze huisgenoten kennen. Het grappige is dat dat eigenlijk maakt dat mensen groeien in hun zijn.”

Tijdens het maken van mijn boek Dit wil ik! Volg je hart en verlaat het gebaande pad schreef ik een aantal blogs, over het proces, over een aantal van de interviews die ik ervoor hield en over de dingen die ik in het proces leerde. Wil jij ook een boek, bijvoorbeeld met het levensverhaal van een dierbare, daar help ik graag bij. Kijk hier voor meer informatie over het Levensverhaal.