Maar is het ook modisch?

Naar aanleiding van het programma Project Catwalk vroeg ik me af waar mijn fascinatie met mode vandaan komt. En wat precies modisch is.

Modeontwerper

Het is niet zo dat ik als kind altijd al modeontwerper wilde worden, hoewel ik wel veel kleding heb gemaakt voor een papieren poppetje. Ik kan ook niet zeggen dat ik modebewust was, hoewel ik me een paar seizoenen kan herinneren waarin ik alles in de Mac&Maggie mooi vond. Het is ook niet waar dat ik zelf kleding maakte, hoewel ik wel ooit van een rokje een truitje maakte en van witte gympen zebraschoenen. Evenmin was ik op kledinggebied een trendsetter, hoewel ik wel eens op school kwam met sjaalcreaties, die het predicaat ‘paashaas’ en ‘Miep Kraak’ kregen (van klasgenoten die er geen verstand van hadden). Ook zal ik niet beweren dat ik model wilde worden, hoewel ik graag keek naar reportages over modeshows en dan met name de spichtige modetekeningen en de heupwiegende gang over de catwalk.

Project Catwalk

Dus nee, Holland’s Next Fashion Designer zou ik nooit geworden zijn. Maar wel kijk ik nu al voor het derde seizoen met een aan fanatisme grenzend plezier naar Project Catwalk. Dat combineert het allemaal: de inspiratie, de spichtige ontwerpen, de stoffen, het edele handwerk, de gekke creaties en de modellen op de catwalk. En ja, dan neem ik de valse opmerkingen in die eeuwige terzijde-interviews op de koop toe. Wat is dat trouwens voor traditie dat in reality-programma’s iedere handeling meteen voor- en nabeschouwd moet worden?

Modisch

Ik geniet er van om de schetsen op de pop tot leven te zien komen, ik smul van de stoffenuitzoekscènes, er kunnen mij niet genoeg naaimachines in beeld komen en ik kan nooit te vaak termen als ‘belijning’, ‘silhouet’, ‘signatuur’, ‘beeld neerzetten’ en ‘zwaar van boven’ horen. Het hoogtepunt is natuurlijk: de catwalk met de heupwiegende modellen. Dat ik vaak een totaal ander oordeel heb dan de jury, stemt mij niet droevig. Wat ik mooi vind, is ‘te klassiek’, wat ik ronduit lelijk vind, is ‘modisch’. Een woord dat Het Groene Boekje overigens niet kent. Ik dacht dat het ‘modieus’ moest zijn, maar dat ademt waarschijnlijk iets wat juist niet bedoeld wordt. “Tja, wel mooi, maar is het ook modisch?” Misschien waren mijn sjaalcreaties van destijds dat wel; modisch.

Soms ben ik ergens enthousiast over, dan schrijf ik er een blogrecensie over. Maar bij de meeste projecten die ik doe, laat ik mijn mening achterwege. Als ik een Levensverhaal van iemand schrijf bijvoorbeeld, of ik maak een Boekportret voor iemand die in het zonnetje staat. Want de persoon die ik interview staat altijd centraal.