Hondenuitlaatbingo

Verhuisdieren

We besloten te kijken naar verhuisdieren, een website voor stichtingen die honden uit het buitenland opvangen. Vanwege de positieve verhalen die ik over buitenlandse honden had gehoord en om de negatieve verhalen over de rashondenwereld. En nu ben ik dus een hondenbezitter. Al snel moest ik een stelling loslaten die ik daarvoor altijd had verdedigd. Namelijk: je bent óf een honden- óf een kattenmens. Ik ontdekte dat ik nog steeds kattenmens ben, maar ook hondenmens ben geworden. Dat kan samengaan.

Twee categorieën

Wat ik ook ontdekt heb is dat hondenbezitters grofweg in twee groepen uiteenvallen (mengvormen daargelaten). Je hebt de rashondenbezitters en je hebt de baasjes van vuilnisbakken, mixjes, stichtingshonden, buitenlanders, straathonden, hoe je het ook maar wilt noemen. De meest extreme exemplaren van de ene groep denken dat buitenlandse honden altijd getraumatiseerd zijn en/of vinden het maar “onzin dat die beesten naar Nederland gehaald worden”. De meest extreme voorbeelden van de tweede groep denken dat een stamboom vooral een garantie is voor ingefokte mankementen. En alle clichés zijn waar: je gaat echt vaker naar buiten omdat je hond nou eenmaal uitgelaten moet worden, inderdaad lijken mensen vaak op hun hond en je maakt makkelijker een praatje als je een hond uitlaat.

Hondenuitlaatbingo

Wat mij brengt tot de hondenuitlaatbingo. De dingen die je iedereen met een hond hoort zeggen. Die ik zelf ook geregeld zeg. Zodra beide hondenbezitters stilstaan omdat de wederzijdse honden elkaar besnuffelen en met elkaar gaan spelen. Of heel hard achter elkaar aan gaan rennen, waarbij meestal een van de twee hondenbezitters tevreden opmerkt dat je daar niet tegenaan kan lopen. Opmerkingen over het weer, ongeacht zon, wind, kou, warmte, droog of nat zijn vaste prik. Het wel of niet hebben en geven van koekjes of snoepjes levert ook altijd stof op. Eigenlijk is een hondenwandeling niet compleet zonder minstens drie bingorijtjes!